Plastmed
PLASTMED
ZDROWIE URODA RODZINA
Plastmed Français
Plastmed Nederlands
Plastmed English
Plastmed Polski


Wielkanoc

Wielkanoc to najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, obchodzone przez wszystkie wyznania chrześcijańskie. Poprzedzający ją tydzień, stanowiący okres wspominania najważniejszych dla wiary chrześcijańskiej wydarzeń, nazywany jest Wielkim Tygodniem. Ostatnie trzy doby tego tygodnia: Wielki Czwartek, Wielki Piątek, Wielka Sobota i Niedziela Zmartwychwstania znane są jako Triduum Paschalne. Wielka Niedziela jest pamiątką zmartwychstania Jezusa najbardziej uroczystą. Wielka Niedziela jest pierwszym dniem wielkanocnego okresu świątecznego zwanego oktawą wielkanocną.

Święta Wielkanocne przejmując tak wiele z dawnych wierzeń i zwyczajów nie bez podstaw nazywane są świętami wiosennymi. Zmieniło się jednak ich znaczenie. Wiosenne święta od zawsze kojarzyły się z nowym życiem i przesiąknięte kultem płodności w obrządkach zawierały jego elementy. Wyrażały radość życia doczesnego, jego żywiołowość i biologiczny wymiar.

Święta Wielkanocne poprzedza Wielki Post. Trwa on 40 dni. Zaczyna się od Środy Popielcowej nazywanej również wstępną środą lub Popielcem. Podczas środy popielcowej w kościołach podczas nabożeństwa posypuje się głowy wiernych popiołem powstałym w wyniku spalenia palm wielkanocnych z zeszłego roku. Kiedyś wierzono że posypuje się głowy popiołem ze szczątków ludzkich znalezionych na cmentarzach. Posypywanie głów popiołem zostało wprowadzone do liturgii Kościoła powszechnego ok.IV wieku. Początkowo posypywano głowy jedynie osobom które publicznie odprawiały pokutę. Osoby te nie mogły powracać do kościoła, aż do spowiedzi wielkanocnej odbywającej się w Wielki Czwartek.

Od X wieku posypywanie popiołem stało się obrzędem dla wszystkich wiernych ? symbolem pokuty, żalu za grzechy, gotowości do wielkiego postu ? umartwień i rozważań. W wiekach XVIII i XIX ? a w niektórych rejonach również na początku XX wieku księża posypywali popiołem jednego najważniejszego człowieka z rodziny ? ojca, dziada, oraz dawali mu nieco popiołu do modlitewnika. W domach ta osoba ?dawała popielec? rodzinie ? czyli posypywała głowy popiołem domownikom. Wielki post miał być okresem umartwień, pobożności, dobrych uczynków, umiarkowania. W dawnych czasach mieszkańcy wsi przestrzegali zaleceń kościelnych oraz samodzielnie wybierali sobie różne umartwienia. Mięso, a w niektórych domach również nabiał, cukier i miód znikały ze stołów. Na stołach za to pojawiał się żur postny (zobacz przepis), ziemniaki, kapusta kiszona, śledzie, chleb.

W domach bogatych, magnackich post nie był tak dokuczliwy gdyż tam jadano wiele wspaniałych potraw z ryb, jedzono również sery, masło i mleko. Zazwyczaj na czas wielkiego postu ludzie rezygnowali z palenia tytoniu, picia alkoholu. Nie urządzano zabaw, spotkań towarzyskich (potykano się na wspólnych modlitwach), nie śpiewano i nie grano. W połowie Wielkiego postu obchodzono Półpoście. Była to chwila wytchnienia od umartwień i ciszy postnej. Po wsiach biegali chłopcy hałasując drewnianymi kołatkami i rozbijając o drzwi domów garnki wypełnione popiołem.

Wielkanoc tradycjom świąt wiosennych, obecnym w kulturach wszystkich ludów rolniczych, nadała nowy, ascetyczny wymiar, pozbawiając je podłoża erotycznego, kierując w stronę duchową, przejmując część obrzędów ze świąt zmarłych, wplatając w nie wątki chrześcijańskie i wzbogacając nowymi zwyczajami, kształtowanymi przez kolejne wieki.

Święto poprzedzane wydłużającym się okresem wyrzeczeń, rozciągnięte w czasie, przesycone zadumą nad wartością życia i jego celem, przybrało formę pokutną, jakby ludzka radość stanowiła zagrożenie dla dobra i życia wiecznego. Z czasem w efekcie samowolnej pobożności fanatyków ukształtowała się niemal pogarda dla (boskiego przecież) daru życia, określanego "marnością nad marnościami" a trend do cierpiętnictwa jako jedynej drogi zbawienia przesłonił optymizm zwycięstwa nad śmiercią.

Tradycje Wielkanocne

W niektórych krajach jajka są walcowane po zboczu wzgórz, a zwycięzca, którego jajko pozostaje nietknięte, uważany jest za szczęściarza. Tradycja ta jest popularna w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Inna popularna tradycja to gry w jajka, w której uczestnicy starają się złamać jajko przeciwnika, nie uszkadzając własnego.

Bardzo rozpoznawalnym symbolem Wielkanocy jest także królik wielkanocny, który jest często kojarzony z dostarczaniem jajek wielkanocnych. W niektórych krajach, takich jak Niemcy, dzieci wierzą, że królik wielkanocny przynosi im prezenty i ukrywa jajka na podwórku. W innych krajach, takich jak Polska, to rola zająca wielkanocnego dostarczającego jajka jest popularna.

Włoska tradycja wielkanocna jest znana z obchodzenia Procesji Wielkiego Piątku, kiedy to odbywają się uroczyste parady i wystawienia figury Zmartwychwstałego Jezusa. W Bułgarii natomiast tradycją jest święcenie chleba, który jest podzielony i rozdawany między uczestników nabożeństwa.

W wielu krajach spożywa się także tradycyjne potrawy wielkanocne. W Polsce popularne są mazurki i barszcz biały z białą kiełbasą, podczas gdy we Włoszech wielkanocna kolacja może zawierać specjalne ciasta i dania mięsne.

Warto zauważyć, że pomimo różnic w tradycjach, Wielkanoc pozostaje świętem, które jednoczy ludzi na całym świecie w obchodzeniu radości z Zmartwychwstania. To czas, kiedy rodziny zbierają się, aby świętować i spędzić czas razem, a także refleksji nad duchowym znaczeniem tego święta. Tradycje wielkanocne wprowadzają kolory, smaki i dźwięki do naszego życia, tworząc wyjątkową atmosferę, która jest jednocześnie wyrazem kultury i wiary. Wielkanoc jest więc nie tylko religijnym świętem, ale także czasem, który celebruje różnorodność i jedność tradycji na całym świecie.

2006 plastmed.pl
Osoby online: 104
Zdrowie, ile Cię trzeba cenić ten tylko się dowie, kto Cię stracił ...