Ubezpieczenie za granicą

Zgodnie z Decyzją Komisji Administracyjnej Nr 197 z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie okresów przejściowych wdrażania Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego oraz zgodnie z art. 5 Decyzji Nr 191, Zaświadczenia o uprawnieniu do świadczeń rzeczowych podczas pobytu w innym państwie - formularze E 111 obowiązywały do 31 grudnia 2005 r. Od 1 stycznia 2006 r. we wszystkich państwach członkowskich UE/EOG i Szwajcarii papierowe formularze E 111 zostały zastąpione plastikową Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ).

Gdy osoba wnioskująca będzie przebywać w innym państwie członkowskim WE/EOG/Szwajcarii od grudnia 2005 do pierwszych miesięcy 2006 roku zostaną wydane dwa dokumenty:

1. formularz E 111 - na okres od wnioskowanego dnia grudnia 2005 r. ważny do dnia 31 grudnia 2005 r.-, oraz
2. Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego - na pozostały okres pobytu w 2006 r.

W celu uzyskania tych dokumentów należy we właściwym ze względu na miejsce zamieszkania oddziale wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia złożyć Wniosek o wydanie formularza E 106, E109 i E 111 (w starej wersji) oraz dokument potwierdzający ubezpieczenie zdrowotne.

Przed wyjazdem do jednego z krajów Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinu, Norwegii lub Szwajcarii, osoba ubezpieczona w Narodowym Funduszu Zdrowia powinna zaopatrzyć się w odpowiedni dokument - Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego lub formularz z serii E 100.

Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego lub formularz jest dowodem, że dana osoba jest uprawniona do świadczeń zdrowotnych w ramach systemu zabezpieczenia społecznego w swoim kraju, a w przypadku Karty, stanowi ona także dowód zgody ubezpieczyciela na pokrycie kosztów niezbędnego z przyczyn medycznych leczenia, w trakcie pobytu za granicą.

Jeśli wyjeżdżający nie uzyska przed wyjazdem odpowiednich dokumentów, nie pozbawia go to możliwości skorzystania z omawianych unormowań prawnych. Konieczne w takiej sytuacji będzie jednak nawiązanie odpowiedniej korespondencji między instytucją w kraju wyjazdu a instytucją w kraju macierzystym.

Brak odpowiedniego dokumentu może skutkować koniecznością pokrycia kosztów leczenia bezpośrednio z kieszeni pacjenta. Z wnioskiem o zwrot poniesionych wydatków można wystąpić bezpośrednio do instytucji ubezpieczenia zdrowotnego w państwie, w którym świadczenia były udzielone, o ile jest to możliwe ze względu na zaplanowany czas pobytu zainteresowanego w tym państwie. Powinien on jednak pamiętać o tym, że podstawą dokonania zwrotu przez instytucję zagraniczną będą nie tylko okazane przez niego dowody zapłaty za udzielone mu w tym państwie świadczenia zdrowotne, ale również ważny w okresie udzielania świadczeń odpowiedni formularz serii E lub Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego, wydana przez oddział wojewódzki NFZ właściwy ze względu na jego miejsce zamieszkania w Polsce.

W przypadku czasowych pobytów poza Polską, jeżeli uzyskanie zwrotu poniesionych kosztów nie było możliwe w trakcie pobytu w państwie, w którym świadczenia zostały udzielone, zainteresowany powinien zwrócić się o ich refundację do swojej instytucji właściwej, którą w stosunku do polskich ubezpieczonych jest właściwy oddział wojewódzki NFZ.

Podstawy Prawne

Uwaga! Opublikowane na stronach internetowych teksty aktów prawnych nie stanowią źródła prawa.

Zgodnie z Konstytucją RP oraz Ustawą z dnia 20. lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. 62, poz. 718 z późn. zm.) warunkiem wejścia w życie rozporządzeń wydawanych na podstawie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia jest ich ogłoszenie w "Dzienniku Ustaw".

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie wniosku do Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia o przeprowadzenie leczenia lub badań diagnostycznych poza granicami raju.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie kierowania świadczeniobiorców na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju.

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie - wersja skonsolidowana

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie - wersja skonsolidowana.