Skierowanie do specjalisty

Do większości specjalistów potrzebne jest skierowanie. Wystawia je zazwyczaj lekarz pierwszego kontaktu, zwany także lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej lub rodzinnym. Takie skierowanie może wystawić również lekarz-specjalista (zarówno do lekarza z inną, jak i taką samą specjalnością). Na skierowaniu powinna być tylko nazwa specjalności lekarza, do którego mamy się zgłosić, bez nazwiska czy nazwy przychodni. Decyzję, u jakiego lekarza lub w której przychodni będziemy się leczyć podejmujemy sami. Mamy prawo swobodnego wyboru lekarza, także lekarza-specjalisty.

Jest jeden warunek: wybrany lekarz musi mieć umowę (inaczej - kontrakt) z naszą kasą chorych. Nie jest ważne, czy przyjmuje w przychodni czy w prywatnym gabinecie - ważna jest umowa. Jeśli lekarz nie ma umowy z kasą, trzeba będzie zapłacić za wizytę. Jeśli pacjent pójdzie do lekarza bez skierowania, chociaż jest ono wymagane, wizyta również będzie płatna. W takich przypadkach kasy chorych nie zwracają poniesionych kosztów wizyt u specjalistów.

Ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne są udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Mamy prawo wybrać specjalistę spośród wszystkich, mających podpisaną umowę z NFZ.

Skierowanie to nie jest wymagane do:

* ginekologa i położnika,

* dentysty,

* dermatologa,

* wenerologa,

* onkologa,

* okulisty,

* psychiatry.

Skierowanie nie jest również wymagane od osób:

* chorych na gruźlicę,

* zakażonych wirusem HIV,

* inwalidów wojennych i osób represjonowanych,

* uzależnionych od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych - w zakresie lecznictwa odwykowego.

Skierowanie potrzebne jest również do szpitala (od lekarza POZ bądź lekarza specjalisty), wyjąwszy wszystkie nagłe wypadki.

Istnieją różne rodzaje skierowań do specjalistów - skierowanie na jednorazową konsultację, skierowanie na przejęcie leczenia i skierowanie na leczenie uzdrowiskowe. Skierowanie na konsultację uprawnia do jednorazowej wizyty u specjalisty - na kolejną potrzebne będzie nowe. Jeśli jednak lekarz kierujący uzna, że pacjent wymaga leczenia przez specjalistę, może wystawić skierowanie z prośbą o przejęcie leczenia. W takim przypadku idąc na następną wizytę pacjent nie potrzebuje skierowania. Aby uniknąć wątpliwości pracowników rejestracji, dobrze jest zrobić kserokopię skierowania na przejęcie leczenia i okazywać je w razie potrzeby.

Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe ubezpieczonym wystawia lekarz posiadający podpisaną umowę z NFZ czyli lekarz ubezpieczenia zdrowotnego.
Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego wystawia skierowanie, biorąc pod uwagę:

a) aktualny stan zdrowia ubezpieczonego,

b) brak przeciwwskazań do leczenia uzdrowiskowego,

c) wpływ leczenia uzdrowiskowego, w szczególności warunków naturalnych (surowców leczniczych, klimatu, morza, mikroklimatu), na stan zdrowia ubezpieczonego,

d) dotychczasowy przebieg i wyniki leczenia uzdrowiskowego, o ile ubezpieczony z takiego leczenia korzystał.

W skierowaniu lekarz ubezpieczenia zdrowotnego może wskazać, po uwzględnieniu wskazań i przeciwwskazań do leczenia w danym uzdrowisku, miejsce i rodzaj leczenia uzdrowiskowego. Wskazania te jednak nie wiążą oddziału wojewódzkiego Funduszu. Wystawione skierowanie lekarz ubezpieczenia zdrowotnego przesyła do oddziału wojewódzkiego Funduszu zgodnie z zameldowaniem ubezpieczonego. Wystawione skierowanie można dostarczyć do wojewódzkiego oddziału NFZ osobiście.
Warunki i sposób wystawiania skierowań na lecznictwo uzdrowiskowe zawarte są w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie leczenia uzdrowiskowego.