Krioterapia czyli leczenie zimnem

Nie od dzisiaj wiadomo, że niższe temperatury SA efektywnym sposobem na wiele schorzeń i dolegliwości. Krioterapia jest przykładem zimnoterapii. Wyróżnia się krioterapię miejscową, czyli kriodestrukcja oraz krioterapię ogólną.

Leczenie zimnem było już znane w starożytności, stosowane jako sposób na obrzęki, krwawienie i ból. Starożytni wykorzystywali do tego celu chłodne miejsca w jaskiniach oraz lodowe okłady. Na świecie pierwsza kriokomora powstała już w 1978r. w Japonii.

Krioterapia to leczenie poprzez miejscowe lub całościowe schłodzenie ciała z wykorzystaniem ciekłego azotu lub tzw. suchego lodu, powodujące celowe niszczenie tkanek patologicznych. Działanie zimnem wymusza pozytywną reakcję organizmu który przez wiele lat przyzwyczajał się do różnego rodzaju zakażeń, infekcji oraz stanów zapalnych. Podczas zabiegu blokowane są przez zimno zakończenia nerwowe oraz zwiększona jest produkcja betaendorfin, dzięki czemu pacjent nie odczuwa bólu.

Krioterapia powoduje zmniejszenie obrzęku poprzez przyspieszenie przemiany materii oraz usprawnienie eliminacji produktów przemiany materii z jednoczesnym nasileniem przepływu w naczyniach chłonnych. Po zabiegach mrożenia znacznej poprawie ulega siła mięśniowa oraz psychika pacjenta poprzez polepszenie nastroju i ustąpienie zmęczenia. Zabiegi ogólnoustrojowe niskich temperatur ułatwiają odnowę biologiczna organizmu, skracaja czas rekonwalescencji, przyspieszają słuszczenie naskórka i uaktywniają przepływ chłonki w tkance podskórnej.

Leczenie za pomocą niskich temperatur stosuje się głownie w reumatologii, ortopedii, neurologii, przy leczeniu oparzeń, zapaleniu żył i żylaków. Przy krioterapii ogólnej wstępny seans trwa jedynie minutę, każdy następny 3 minuty. Konieczna jest wcześniejsza aklimatyzacja w przedsionku, gdzie temperatura nie przekracza ? 50 stopni Celsjusza. Po zakończonym seansie powinna nastąpić kinezyterapia czyli zestaw ćwiczeń wykonywanych pod nadzorem fizykoterapeuty przez około 20-30 minut.

Leczenie zabiegami krioterapii można przeprowadzać przy zapaleniu stawów (reumatoidalne, młodzieńcze przewlekłe, reaktywne, łuszczycowe, zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa) , zmianach zapalnych stawów o podłożu metabolicznym - dna moczanowa, przewlekłych zapaleniu kręgosłupa szyjnego, zespóle bolesnego barku, zapaleniu okołostawowego ścięgien, torebki stawowej i mięśni, zespołu fibromialgii (choroby reumatyczne tkanek miękkich), zwichnięciu i skręceniu urazowe stawów, uszkodzeniu łękotki, naderwaniu ścięgien i mięśni, zwalczaniu przewlekłego i patologicznego bólu (metoda zachowawcza), zwalczaniu odruchowej i ośrodkowej spastyczności mięśni w procesie rehabilitacji neurologicznej, ostrych i zadawnionych urazach sportowych i pooperacyjnych.

Krioterapii nie należy stosować przy krioglobulinemii, kriofibrynogemii, hemoglobulinurii napadowej, ropno-zgorzelinowych zmianach na skórze, neuropatii układu wspótczulnego, agammaglobulinemii, chorobach układu współczulnego, niedoczynności tarczycy, znacznej niedokrwistości, stosowaniu niektórych lekówne oraz spożywaniu alkoholu, wyniszczeniu i wychłodzeniu organizmu, nietolerancji zimna, zaawansowanej miażdżycy, chorobie nowotworowej, zespole Prinzmetala, obecności miejscowych odmrożeń, przy uszkodzeniach skóry.

Ciekły azot jest także wykorzystywany przez chirurgów i dermatologów do przeprowadzania bezkrwawych i prawnie bezbolesnych zabiegów bez infekcji wtórnych. W salonach kosmetycznych wykorzytuje się go przy usuwaniu brodawek ( łojotokowe, zwykłe, płaskie), włókniaków, naczyniaków, nagniotków, keloidów, zmian potrądzikowych, nadmiernej tkanki tłuszczowej, cellulitu, liszaja rumieniowego.