Jak się pozbyć łupierzu

Problem łupieżu dotyczy połowy mieszkańców naszego kraju. Ale nie można go ignorować, ponieważ może spowodować o wiele poważniejszą dolegliwość, a mianowicie łojotokowe zapalenie skóry. Dlatego powinno się zwracać uwagę, by zawsze dokładnie spłukiwać włosy - resztki szamponu rozkładają naturalny klej łączący ze sobą komórki, powodując nadmierne łuszczenie się naskórka.

Istnieją dwie odmiany łupieżu: zwykły i tłusty. Bardzo często pacjenci mylą łupież z objawy łojotokowego zapalenia skóry głowy, łuszczycy, tzw. pseudotinea amiantacea (nazwa choroby nie ma odpowiednika w języku polskim).

Najczęściej spowodowany jest podrażnieniem skóry głowy przez szampony, żele, pianki do włosów, lakiery, farby itp. Bywa, że przyczyną podrażnienia jest sama woda zawierająca np. dużo chloru. Zmieniona zapalnie skóra staje się bardziej wrażliwa niż skóra zdrowa, dlatego zdarza się, że mimo niestosowania już "podejrzanego" środka pielęgnacyjnego - nie dostrzegamy poprawy.

Łupież zwykły
Objawy łupieżu zwykłego polegają na drobnopłatowym złuszczaniu się naskórka, bez objawów zapalnych. Choroba dotyczy zwykle osób przed 20. rokiem życia i później może przekształcić się w łupież tłusty. Łupież zwykły nie uszkadza włosów.

Identyczną nazwę mają zmiany występujące na skórze gładkiej - łupież zwykły skóry gładkiej. Schorzenie to występuje często, dotyczy zwykle dzieci i ma najprawdopodobniej charakter zakaźny. Najczęściej umiejscawia się na twarzy, przybierając postać białawych, okrągławych ognisk (jakby przysypanych mąką). Nie towarzyszą jej żadne objawy zapalne ani inne dolegliwości. W leczeniu łupieżu zwykłego skóry gładkiej stosuje się na ogół maści antybiotykowe i najczęściej jest to kuracja wystarczająca do zlikwidowania objawów choroby.

Łupież łojotokowy
Łupież łojotokowy, jak wspomniałam, rozwija się zwykle z łupieżu zwykłego. Zamiast drobnych, suchych i białych łuseczek pojawiają się łuski tłuste, żółte, nawarstwione i tworzące wręcz strupy. Są one mocniej przytwierdzone do podłoża. Chorobie może towarzyszyć świąd. Nierzadko następstwem tego typu łupieżu jest łysienie łojotokowe. Schorzenie zwykle dotyczy osób po 20. roku życia i częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.

Łojotokowe zapalenie skóry głowy także na ogół występuje u osób z łojotokiem. Również w tym schorzeniu rolę czynnika chorobotwórczego może odgrywać Pityrosporum ovale. Od łupieżu tłustego odróżnia je występowanie nasilonego stanu zapalnego. Oprócz łojotoku, tłustych strupów i przerzedzenia włosów zaobserwować można rumień skóry, liczne grudki, krostki i objawy wysiękowe. Zmianom towarzyszy świąd, a wykwity krostkowe (powstające zwykle jako wynik wtórnej infekcji bakteryjnej) są nawet bolesne. Rzadko zmiany dotyczą tylko skóry głowy. Na ogół występują także w postaci rumienia i złuszczania na skórze czoła, w okolicach zausznych i na karku. Mogą także pojawiać się w okolicy międzyłopatkowej, a więc na klatce piersiowej w pobliżu mostka, a także na twarzy, w okolicy narządów płciowych i odbytu. Są to tzw. okolice łojotokowe. W ciężkich, rzadko występujących postaciach choroba może przekształcić się w uogólnione zapalenie skóry.

Leczenie łupieżu
Najczęściej leczenie łupieżu opiera się na szamponach zawierających smołę pogazową, sól cynkową pyritionu, kwas salicylowy, siarczek selenu i siarkę. Codzienne stosowanie szamponu z następowym dokładnym spłukaniem jest metodą leczenia rekomendowaną do tej pory. Ponieważ złuszczanie się naskórka jest naturalnym procesem, nie może zostać całkowicie wyeliminowane, a jedynie kontrolowane i utrzymywane w normalnych granicach.

W wyjątkowo ciężkich przypadkach, oprócz leków przeciwgrzybiczych, stosuje się preparaty robione, zawierające siarkę, kwas salicylowy, rezorcynol, dziegć, siarczek selenu i siarczek kadmu, a ich stężenie zależy od indywidualnych potrzeb danego pacjenta i zaawansowania zmian. Natomiast w mniej zaawansowanych zmianach skuteczne mogą się okazać preparaty dostępne w aptekach zawierające sól cynkową pyritionu lub siarczek selenu. Ze względu na udział zakażenia.Pityrosporum ovale w etiopatogenezie łupieżu bardzo skuteczne są szampony zawierające leki przeciwgrzybicze, pochodne imidazolowe, takie jak ketokonazol, flutrimazol, klotrimazol, bifonazol, mikonazol.

Jako uzupełniające leczenie zalecana jest dieta bogata w witaminy grupy B (drożdże spożywcze oraz kiełki pszenicy zawierają duże ilości przede wszystkim witaminy B6 bardzo istotnej w kontroli łupieżu). Także jaja kurze i kapusta dostarczają dużych ilości witaminy B6, a oprócz tego także siarki, która jest minerałem poprawiającym stan skóry. Oprócz suplementacji witamin z grupy B, dla zdrowia skóry wskazane może być dodanie witaminy A i E.